بارداری خارج رحمی یا حاملگی نا به جا، یکی از عوارض حاملگی است که در آن تخمک در جایی به غیر از رحم لانه گزینی می کند. رحم تنها مکانی است که اجازه رشد و تکامل نرمال را به جنین می دهد؛ چراکه می تواند همراه با رشد جنین بزرگتر شود و هم چنین جنین را از طریق جفت تغذیه می کند. در صورتی که تخمک در مکان دیگری به غیر از رحم (مانند لوله‌ی فالوپ) جایگزین شود، علاوه بر اینکه امکان تبدیل شدن به جنین نرمال را نخواهد داشت، رشد آن می تواند منجر به پارگی نواحی اطراف شود و خونریزی های داخلی ایجاد کند. شیوع حاملگی خارج رحمی حدود 1 در هر 100 حاملگی است و مهمترین علت مرگ مادر در سه ماهه اول بارداری محسوب می شود. به همین دلیل حاملگی خارج رحمی یکی از اورژانس های پزشکی است و حتما باید به موقع تشخیص داده شود.

علائم و نشانه های حاملگی خارج رحمی :

• افزایش βhCG که همان آزمایش بتای خون است
• خونریزی واژینال (خفیف تا شدید)
• درد پایین شکم به طور ناگهانی که می تواند درد تیز یا مبهم باشد
• درد لگن
• دهانه رحم حساس به لمس و حرکت
• وجود توده در آدنکس ها (به اعضای و بافت های درون رحم از جمله تخمدان ها آدنکس گفته می شود)
• آدنکس حساس به لمس

روش های درمان :

در صورتی که پزشک تشخیص دهد که تخمک بارور شده که در خارج رحم قرار داد، به سرعت موجب بروز عوارض نمی‌شود، احتمالا داروهایی مانند متوترکسات (Methotrexate) را برای توقف رشد آن تجویز می‌کند. ممکن است جراحی لاپاراسکوپی تحت بیهوشی عمومی انجام شود. طی این جراحی، با استفاده از لاپاراسکوپ، جنینی که خارج از رحم است برداشته می‌شود و لوله‌ی فالوپ ترمیم شده یا برداشته می‌شود. در صورتی که نتوان این جراحی را با کمک لاپاراسکوپ انجام داد، عمل لاپاراتومی انجام می‌شود.

در صورتی که لوله‌های فالوپ آسیب زیادی دیده باشند و یا بیمار خونریزی شدید داشته باشد، لازم است که لوله‌های فالوپ با انجام جراحی باز و ایجاد برش‌های بزرگ تر برداشته شوند. به این عمل جراحی، لاپاراتومی گفته می‌شود.

---